เรื่องโดย วีรศักดิ์ ฉัตรรุ่งนพคุณ
ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่ละประเทศล้วนมีสถานที่ที่มีเสน่ห์ น่าดึงดูดให้หลงใหล แม้แต่ในประเทศไทยเองก็เช่นกัน แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นในสถานที่ บรรยากาศ และวิถีชีวิตของผู้คนที่แตกต่างออกไป การเดินทางออกไปยังต่างบ้านต่างเมืองเพื่อสัมผัสสิ่งเหล่านั้นจึงเป็นความปรารถนาหนึ่งของผม
โอกาสนั้นมาถึงเมื่อผมเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม ภาควิชาที่ผมเรียนอยู่ได้จัดการทัศนศึกษานอกสถานที่ สถานที่ที่ว่าไม่ได้อยู่ในไทย แต่อยู่ในประเทศเพื่อนบ้านของเราอย่าง สปป.ลาว จุดหมายปลายที่จะไปคือปากเซ จำปาสัก อันที่จริงผมไม่ค่อยรู้เรื่องเพื่อนบ้านสักเท่าไหร่ รู้เพียงแค่ว่าเมืองหลวงของเขาคือเมืองเวียงจันท์ การได้ยินชื่อที่แปลกหูจึงทำให้ผมตัดสินใจร่วมเดินทางไปที่นั่นแทบจะโดยทันที
เมื่อวันเวลาที่จะได้ออกไปเปิดประสบการณ์ใหม่มาถึง ผมใจจดจ่ออยากให้ถึงที่หมายโดยเร็ว ผมนั่งรถบัสของมหาวิทยาลัยออกไปพร้อมกับเพื่อนๆ ในเวลาราวห้าโมงเย็น เพื่อที่จะให้ไปถึงด่านช่องเม็ก จังหวัดอุบลราชธานีในเวลาเช้าวันรุ่งขึ้น น่าเสียดายที่การเดินทางไปครั้งนี้ ผมได้ใช้เวลาอยู่ในปากเซ จำปาสักครั้งเพียงแค่สามวัน เพราะเราเดินทางไปลาวโดยใช้บัตรผ่านแดน ดังนั้นในวันสุดท้าย พวกเราทั้งหมดจึงต้องเร่งรีบกลับมาที่ด่านก่อนเวลาหกโมงเย็น ซึ่งเป็นเวลาที่ด่านปิด
เมื่อผมและคนอื่นๆ เดินทางมาถึงด่านและดำเนินเรื่องเพื่อผ่านด่านเรียบร้อยแล้ว พวกเราเปลี่ยนพาหนะจากรถบัสของมหาวิทยาลัยเป็นรถตู้ที่จะพวกเราไปยังฝั่งลาว การเดินทางข้ามวันข้ามคืน แม้ว่าจะทำให้ร่างกายรู้สึกอ่อนล้า แต่ในภายในจิตใจกลับรู้สึกตรงกันข้ามกัน
เช้าที่ลาวอากาศแจ่มใส สถานที่แรกที่เราเดินทางไปคือปราสาทหินวัดพู ปราสาทที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้านวัฒนธรรม ภาพที่เห็นในทีแรกทำให้ผมนึกสงสัยว่าที่แห่งนี้ต้องมีการวางผังเมืองที่ดีอย่างแน่นอน บริเวณโดยรอบปราสาทดูมีระเบียบและเป็นสัดส่วน เส้นทางเดินตรงยาวที่ทอดไปด้านหลังมุ่งสู่เนินเขาพาพวกเราไปสู่ยอดเนินซึ่งมีองค์ประธานของปราสาทตั้งอยู่ เมื่อเราเดินย้อนกลับลงมาด้วยเส้นทางเดิม ภาพมุมกว้างด้านหน้าปราสาทยังชวนให้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่และความงดงามของสถานที่แห่งนี้ในอดีต
เราเดินทางต่อจากสถาปัตยกรรมที่มนุษย์ได้สร้างขึ้น มาสู่การเยี่ยมชมแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติสำคัญๆ ในปากเซ ซึ่งประกอบด้วยน้ำตกสำคัญๆ มากมาย น้ำตกแห่งแรกที่ผมไปเยี่ยมชมคือน้ำตกคอนพะเพ็งหรือ “ไนแองการาแห่งเอเชีย” ที่หลายคนรู้จัก ด้วยความที่ไม่ได้หาความรู้เพิ่มเติมอะไรมาก่อน ก่อนมาถึง ผมจึงหวังไว้ว่าจะได้มาเล่นน้ำตกคอนพะเพ็งดูสักครั้งในชีวิต แต่พอไปถึงจริงๆ ความหวังนั้นก็หายไปในพริบตา กระแสน้ำจากแม่น้ำโขงที่ไหลมาปะทะกับแก่งและโขดหินได้สร้างเสียงดังข่มขวัญเราอยู่ตลอดเวลา พวกเราผู้มาชมรับรู้ได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของมัน ภาพน้ำตกที่อยู่เบื้องหน้าและเสียงน้ำซัดสาดทำให้ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุใดน้ำตกคอนพะเพ็งจึงได้รับฉายาจากนักท่องเที่ยวว่า ไนแองการาแห่งเอเชีย
เราอยู่ที่คอนพะเพ็งได้สักพักใหญ่ แล้วจึงเดินทางทัวร์น้ำตกต่างๆ ที่บริเวณใกล้เคียง ไม่ว่าจะเป็น น้ำตกหลีผี น้ำตกตาดฟาน น้ำตกตาดผาส้วม ในแต่ละที่พวกเราใช้เวลาไปกับมันได้ไม่มากสักเท่าไหร่ ด้วยเวลาที่จำกัด ทำให้บางสถานที่ ผมสามารถมองเห็นได้เพียงแค่จากระยะไกลเท่านั้น แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นและแปลกใจกับความสวยงามของธรรมชาติเหล่านี้มากๆ
แม้ว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นเพียงการเดินทางช่วงสั้นๆ ซึ่งอาจทำให้ผมไม่ได้เห็นวิถีชีวิตของผู้คนท้องถิ่น รวมถึงสิ่งอื่นๆ อย่างที่ผมคาดหวังในตอนแรกได้แจ่มชัดนัก แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้ก็คือ ความงดงามของธรรมชาติที่นี่ ซึ่งไม่แพ้ที่เมืองไทยเราแม้แต่น้อย
การเดินทางครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่จะนำไปสู่การเดินทางในครั้งต่อไป ผมหวังว่าจะมีโอกาสได้ใช้เวลาเพื่อที่จะเรียนรู้มันให้มากขึ้น
แล้วพบกันใหม่ ปากเซ จำปาสัก.
One Comment